به طور کلی دو نوع مختلف از باتری ها وجود دارد: باتری های اولیه و باتری های ثانویه. باتری های اولیه مانند روی-کربن و باتری‌های قلیایی قابل شارژ نیستند و پس از خالی شدن باید دور انداخته شوند زیرا واکنش‌های شیمیایی در این باتری ها هستند برگشت پذیر نیستند. هنگامی که این باتری ها از انرژی الکتریکی خالی می شوند، هیچ راهی برای شارژ کردن مجدد آنها وجود ندارد. اما در باتری های ثانویه واکنش های شیمیایی به صورت برگشت پذیر در حال انجام هستند، بدین معنی که زمانی که باتری در حال تخلیه یا دشارژ است، واکنش های شیمیایی یک طرفه می شوند و باتری برق تولید می کند و هنگامی که باتری در حال شارژ است، واکنش ها در جهت مخالف انجام می شود و باتری انرژی را در خود ذخیره می کند. این واکنش های شیمیایی می تواند صدها بار در هر دو جهت اتفاق بیفتد، بنابراین یک باتری قابل شارژ با توجه به میزان استفاده و نحوه مراقبت از آن و به تعداد چرخه های شارژ و دشارژ خود معمولاً از سه تا تا 10 سال عمر مفید به مصرف کننده ارائه می دهد.
