عمر باتری های لیتیم-یون به دو دسته عمر سیکلی و عمر تقویمی دسته بندی می شود. همانطور که از نام آنها پیداست، عمر سیکلی مربوط به تعداد چرخه های شارژ و دشارژ باتری است. در اغلب استانداردها این عمر به تعداد چرخه های شارژ و دشارژ تا زمانی که میزان ظرفیت باتری به 80 درصد میزان اولیه آن تقلیل یابد، اطلاق میگردد. عمر تقویمی نیز به عمر باتری در حالت استراحت و بدون استفاده اشاره دارد. از نظر عمر سیکلی در بین انواع مختلف باتری های لیتیم- یون باتری های LFP بیشترین عمر سیکلی (5000-2000) را دارند و بعد از این باتری ها، باتری های NMC با عمر سیکلی 2000-1000 سیکل در مرتبه دوم قرار دارند. اگرچه در حال حاضر برخی از شرکتهای سرشناس مانند Leclanché باتری های Leclanché Navius MRS-3 بر اساس آند گرافیتی و کاتد NMC به بازار ارائه کرده اند که عمر سیکلی آنها 7000 سیکل تا عمق تخلیه 80% گزارش گردیده است. عمر تقویمی باتری های لیتیم-یون به شرایط نگه داری آنها و عواملی همچون دمای نگهداری، مدت زمان و میزان شارژ آنها در زمان انبارش بسیار وابسته است. برای هر کدام از این عوامل محدودهی بهینهای وجود دارد که اگر باتریها در شرایط خارج از این محدوده نگه داری شوند، فرآیند تخریب باتری های لیتیم-یون تسریع میشود و از عمر باتری کاسته خواهد شد. در مطالعات بسیاری اثر پارامترهای دما و میزان شارژ باتری ها بر مقدار تخریب و کاهش عمر تقویمی باتری های لیتیم- یون مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این بررسیها نشان میدهد که تفاوت محسوسی بین باتری های NMC و LFP از نقطه نظر میزان تخریب و کاهش در ظرفیت در شرایط مختلف نگهداری وجود ندارد.
همانگونه که پیشتر نیز عنوان شد، محدوده دمای قابل قبول برای باتری های لیتیم-یون °C 20- تا 60 درجه سانتی گراد است. هنگامی که دما از این محدوده خارج شود، این باتری ها به سرعت تخریب میشوند. بیشتر اثرات دما مربوط به واکنشهای شیمیایی است که در باتریها و همچنین مواد استفاده شده در باتری ها رخ میدهد که منجر به تجزیه ساختار اجزاء تشکیل دهنده الکترودها میگردد. علاوه بر این، تغییرات دما می تواند منجر به تغییر سرعت واکنش های الکتروشیمیایی، رسانایی یونی الکترودها و الکترولیت گردد.
در دماهای بالاتر و پایین تر از محدوده بهینه دمایی اثرات متفاوتی رخ میدهد. در دماهای پایین هدایت یونی الکترولیت های مبتنی بر نمک لیتیم کاهش مییابد و علاوه بر مشکلات افت ظرفیت مسائل مربوط به تشکیل دندریتهای لیتیمی در سطح آند و مسائل ایمنی مربوط به آن دردسرساز خواهد شد. در دماهای بالاتر نیز به علت تجزیه الکترولیت، تخریب SEI و انحلال کاتد، از دست رفتن محتوای لیتیم الکترولیت و همینطور مواد فعال باتری رخ خواهد داد که منجر به تخریب باتری و افت شدید ظرفیت خواهد شد.
